Christiaan Willem Weidner woonde rond 1860 aan de Wittenvrouwensingel. Hij woonde tegenover ’het Suikerhuis’, een suikerraffinaderij die was gevestigd op het Lucasbolwerk, op de plek waar nu de Stadsschouwburg staat. Daar werd suiker uit de koloniën verwerkt. Weidner zelf was eigenaar van plantage Goossen in Suriname, waar zeker 83 tot slaaf gemaakten moesten werken. De plantagehouder is één van de historische Utrechters die wordt uitgelicht in de nieuwe wandelroute.
Sitie
De vier kilometer lange wandelroute voert langs elf plekken in de binnenstad. Naast de woning van Weidner, komen wandelaars onder andere langs Drift 27, waar de Indische huisbediende Sitie woonde. En langs Boothstraat 6: het huis van Nicolaas Beets, een abolitionist, ofwel tegenstander van de slavernij. Via de app of is er van alles te lezen, zien en beluisteren over het koloniale verleden van de Domstad.Plantagehouder Weidner ontving omgerekend maar liefst 290.000 euro om zijn ’verlies’ te compenseren toen slavernij werd afgeschaft.
Jitske Hell, samensteller van de wandelroute
Begrip
Jitske Hell van de Universiteit Utrecht ontwierp de route op basis van bronnen uit Het Utrechts Archief. "Het koloniale verleden blijft een belangrijk onderwerp in de samenleving ", vertelt ze. "Met het geld uit koloniale handel is een deel van ons erfgoed tot stand gekomen. Met deze route willen we dit omstreden hoofdstuk uit de geschiedenis van de stad Utrecht zichtbaar maken, zodat onze geschiedenis inclusiever en transparanter wordt."Vergoeding voor plantagehouders
Tijdens haar zoektocht naar informatie in de Utrechtse archieven kwam Hell soms confronterende informatie tegen. Zo ontdekte ze dat de plantagehouders een vergoeding van 300 gulden per tot slaaf gemaakt mens kregen, toen de slavernij in 1863 werd afgeschaft. Plantagehouder Weidner ontving omgerekend maar liefst 290.000 euro om zijn ’verlies’ te compenseren. "Maar het meest schrijnend vond ik dat je nergens de stem van de tot slaaf gemaakten zélf terugvindt. De elite spreekt over hen, maar hoe hún ervaringen waren, dat kun je in de bronnen niet terugvinden. We hebben ons best gedaan om ook hun verhalen zichtbaar te maken", aldus Hell.De wandelroute is een initiatief van Utrecht Time Machine , een project waarin verschillende Utrechtse (erfgoed)organisaties samenwerken om de Utrechtse geschiedenis tot leven te brengen. Binnen de Universiteit Utrecht is Toine Pieters de drijvende kracht achter het platform, dat ook verbonden is aan het UU-vak Living Pasts Exploring Futures .
