Artist’s impression: de beschrijving van elektronen in vreemde metalen (de ronde deeltjes) maakt gebruik van precies dezelfde wiskunde als de beschrijving van de ruimtetijd in de snaartheorie (het gekromde oppervlak).
Artist's impression: de beschrijving van elektronen in vreemde metalen (de ronde deeltjes) maakt gebruik van precies dezelfde wiskunde als de beschrijving van de ruimtetijd in de snaartheorie (het gekromde oppervlak) . Wat hebben een quantumtheorie van de zwaartekracht en elektronen in een 'vreemd' metaal met elkaar te maken? Op het eerste gezicht niet zoveel, maar deze week rapporteert een Nederlands NWO-consortium, waaronder onderzoekers Jake Ayres, Maarten Berben en Nigel Hussey (Radboud Universiteit), Jan Zaanen (Universiteit Leiden) en Erik van Heumen (Universiteit van Amsterdam), in het tijdschrift Nature hun nieuwe experimentele bevindingen waaruit mogelijk toch een link blijkt. Supergeleiding is een fascinerend verschijnsel waarbij een materiaal beneden een zogenaamde kritieke temperatuur alle weerstand voor stroom verliest. In bepaalde materialen zijn elektronen bij lage temperaturen met elkaar verstrengeld in een enkele, grootschalige quantumtoestand, en gedragen zich dus niet meer als individuele deeltjes maar als collectief - met supergeleiding tot gevolg. De algemene theorie voor zulk collectief gedrag van elektronen is al lang bekend, maar één familie van materialen, de cupraten , lijkt zich niet naar het paradigma te willen schikken. Lang werd gedacht dat voor deze materialen het mechanisme dat de elektronen 'samenlijmt' bijzonder moet zijn, maar recent is de aandacht juist verschoven en onderzoeken natuurkundigen de niet -supergeleidende toestand van cupraten, in de hoop zo te ontdekken wat de verschillen met gewone supergeleiders zijn.
TO READ THIS ARTICLE, CREATE YOUR ACCOUNT
And extend your reading, free of charge and with no commitment.
